Bazen behin, ume bat Mikel izenekoa. Beltz kolorekoa zuen azala, baina Euskal Herrikoa zen jatorriz. Oso ona zen, bihotz onekoa, esku zabala… Txikitatik ikasten zuen Bizkaiko eskola batean, ANIKUN izenekoa. Oso ondo tratatzen zioten hor bere lagunek, eta ez zuten arrazoirik txarto tratatzeko.
12 urte zituenean, bere gurasoak Nafarroara bizitzen joatea erabaki zuten.Mikel triste zegoen, baita bere lagunak ere, baina ez zegoen Mikelen eskuetan. ETXEGON deitzen zen ikastola.
Lehenengo egunean, bere kide berri guztiak zuriak ziren ANIKUN bezela. Mikel lagunak topatzen hasi zen.
Kaixo, Mikel naiz.- Hasi zen Mikel.
Niri ez hitz egin!!!!- Esan zion mutil batek.
Mikelek uste zuen bera izango zela arazo bakarra, orduan neskato batengana hurbildu zen:
Kaixo, Mikel naiz.-Hasi zen berriro Mikel.
Ah, zu zer zara pobrea, niri ez ukitu, aitu!!!.-Esan zion neskak umore txarrez
Horrela joan zen Mikelen egun guztia. Etxera joan zen.
Aita, ama Bizkaira bueltatu gure dut, hemen ez didate ondo tratatzen. ZERGATIK NIRI HAU???? Ez da normala.-esan zion negarrez.
Bale Mikel, zu lasai bihar goaz Bizkaira, bale?.- esan zioten arduratuta.
Eskerrik asko amatxu, eskerrik asko aitatxu.-esan zion negarti, baina lasaiago.
Geroztik, Mikelek hobeago pasatu zuen urteak bere benetako lagunekin eta beste ume guztiak 2 hilabetez zigortuak izan ziren
No hay comentarios:
Publicar un comentario